Aamulla tuntuu raskaalta pää.
Hiivin, kun en haluu herättää.
Sulla aikaa jäädä lepäämään,
vapaapäivä.
Pikakahvi ei auta mitään:
kolmenkin kupin jälkeen väsyttää.
Menen suihkuun,
pesen hampaat
enkä meikkaa.
Varhain torilla vilkasta jo.
Vanhat odottaa, aukeaako
lähipankin ovi ollenkaan,
niil on kiire.
Viimeisenä työpaikalla oon
– pitäisi vaihtaa yövuoroon.
Puen päälle työvaatteet.
Olen reipas.
Näitä päiviä on jo liikaa,
jokainen solu mussa huutaa:
Jos lyöt vielä kerran, niin minä tapan sut,
ja isken jollain millä sinäkin oot mua hakannut.
Mä astun harhaan taivaan tieltä
jonnekin pimeään, mut viedään sinne,
missä ei ees tarvitse nimeään.
Kaikki sanoo sävyyn säälivään:
oma vika kun tällaiseen jään,
mut en tiedä enää itsekään,
ketä pelkään.
En ole nainen, en yhtään mitään -
kidutettu eläin häkissään.
Olisitko hyvä mulle, jos mä oisin mukavampi?
Menen suihkuun valot päällä.
Sä et huuda enää koskaan.
Я чувствую тяжесть в голове по утрам
Как не охото вставать!
Я хожу на цыпочках,чтобы не разбудить тебя.
У тебя сегодня выходной и есть время для отдыха.
Растворимый кофе не помогает,
После трёх чашек я чувствую себя разбитой.
Я приму душ
Почищу зубы
Но не проснусь.
Супермаркеты переполнены с утра.
Пожилые стоят в очереди
Они спешат,пока банки открыты.
Я последняя приехала на работу,
Пожалуй мне следует работать в ночню смену.
Я надеваю спец одежду
И выглежу энергично
Мне хватило и этих трёх дней
Моя душа кричит:
Если ты хоть раз меня ударишь,я тебя убью
И отвечу тебе тем же
По пути в рай
Я отправлюсь в темноту.
Меня заберут туда,где имя будет не нужно.
Всё сожалеют и говорят:
Это моя ошибка,что так вышло
Но я сама уже не знаю кого я больше всего боюсь.
Я не человек,я ничто,
измученное животное в клетке.
Стали бы вы ко мне хорошо относиться,
Если бы я была лучше?
